معنی مجال طلب - جستجوی لغت در جدول جو

لغت نامه دهخدا

کسی که برای رسیدن به مقام و مرتبۀ بلند کوشش کند، خواهان جاه و مقام

(خِ سَ)

آنکه کارهای ناشدنی و دشوار یا امور ناصواب بجوید: اتفاق افتاد که او با زنی دراززبان کاهل محال طلب درمانده بود و او را طلاق داد. (تاریخ بیهق)

(رَ / رِ خَ)

مقام جو. جویندۀ مقام. طالب مقام. آنکه پیوسته خواهد از مناصب و مشاغل فروتر به مناصب و مشاغل بالاتر دست یابد. (از یادداشت به خط مرحوم دهخدا)

جوینده مقام و آنکه پیوسته خواهد از مناصب و مشاغل فروتر به مناسب و مشاغل بالاتر دست یابد

جانخواه

مقام خواه، منصب جو

((طَ لَ))

دوستدار مقام و درجه

آرمانخواه

جاه طلب، آوازه جو، ریاست طلب، منصب جو، منصب خواه

ریاست طلب، زیاده طلب، مسندجو، مقام پرست، منصب جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما